beynimi delen korkunç bir gürültü uyandırdı beni bu sabah. bir taraftan içimden şimdiye dek hiç kelimeye dökülmemiş küfürler yine kelimeleşmeden geçip durdu. diğer taraftan da aklı başında tarafım içten içe sevindi durdu. bu gürültüde hayatta uyuyamazsın, kalkmak zorundasın işte, diyerekten.
gerçekten de o gürültüde uyuyamam. kalktım. saat dokuzdu. bir saat oyalandım. bu oyalanmak öyle boş bir şey ki, bir saatin sonunda eline geçen hiçbir şey olmuyor. aynı hayatımın büyük kısmı gibi. saat on oldu. sonra ayşeyle konuşmaya başladım. arada da kahvaltı hazırlığı yaptım. saat onbir oldu. kahvaltıya oturdum. ahmeti ve kendimi doyurdum. saat oniki oldu.
sabahları her zamankinden daha yavaşım. güne akşamdan sonraki gücümle ama sabah erken başlamak istiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder