23 Eylül 2008 Salı

dengesiz

Zekanın, bir kavramın ilk akla gelen haliyle değil de çağırışımlarını düşünmekle zenginleştiğine inandığım için yıllarca "normal bir dili" red ettim. Sonunda tüm kelimeler, mefumlar, olaylar ilk ve belkide asıl manalarını kaybetti. Bu başta zararsız gibi görünürken, hayatın içinde rollere sahip olan beni ( anne, eş, evlat, kardeş...) gittikçe ahmak bir hale soktu. Bir şeyi kendisi olarak algılamaktaki beceriksizliğim yüzünden yaşamın içinde fazlaca romantik kaldım. Belki on sekizindeyken cazip görünen bu hal, otuzumda sırıtmaya, beni yaşadığım eve gömmeğe başladı. Hayatta denge istemenin nasıl da büyük bir anlama gedliğini kavramaya başladım. Denge istiyorum. Zira bunun için dua istiyorum.

3 yorum:

jora silverstone dedi ki...

allah seni bu dünyada öyle sağlam bir denge üzere amil kılsın ki, sırat köprüsünden bir ip canbazı maharetiyle hoplaya zıplaya geçesin. sonra da cennetlerde buluşmalar :)

gazoz kapağı dedi ki...

Amin,hele çok amin, bir de cümlemizi amin,

vedide yalınayak dedi ki...

ünlü olduğunu düşündüğüm, hiç değilse bana kadar ulaşmasıyla bunu düşünmeye hakkımın olduğu bir alman hikayesi vardı. "masa masadır" diye. yaşlı ve yalnız bir adam canın sıkıntısından kurtulmak için her nesnenin ismini alakasız başka bir nesneyle değiştiriyordu. nihayetinde konuştuğunu hiç kimse anlayamıyordu.
http://travelerofsamanyolu.spaces.live.com/blog/cns!99FD5E9AB030FD7E!1637.entry

amin diyorum tabii:) Allah muvaffak etsin.