1 Mart 2008 Cumartesi

madness is bliss

iki gece önce karanlıkta gözlerimi açtım. delilikle aramda hiç mesafe yoktu. gözgöze geldik. feci halde ürperdim. hala ürperiyorum.

milyonlarca deli sokaklarda dolaşıyor,herkesin gittiği marketlere gidiyor, herkesle aynı otobüsleri kullanıyor. aile hayatları var, iş hayatlaır var delilerin bir çoğunun. bir tanesi de neden ben olmayayım? kimseye çaktırmadan, kafamdaki görünmez hunimle yaşayıp gitmeyeyim? olabilir.

bir de saadetin anahtarını başkalarının beni sevip sevmemesini sahiden umursamamakta (ve birilerini sevmek için kendimi kasmamakta) buldum. daha doğrusu çok önceleri bulduğum bu anahtarı nihayet kilide oturtup çevirmeyi başardım. çok aydınlık bir odaya açıldı. diskotek gibi bir yer. pek gözüm tutmadı ama gene de girdim oynamaya başladım :)

of çok pis mutluyum!

Hiç yorum yok: