15 Şubat 2010 Pazartesi

beter olaydım

dün akşam kapıya omuz attığım için bütün gün omzum ağrıdı. kapıyı açmam gerekiyordu çünkü içeride ihsan kilitli kalmıştı. ihsan'ı banyoya ben kapattım. kapıyı kendisi kilitlemiş. içeride içli içli ağlıyordu. hiç çıkamayacağını sanıyordu.
omuz atınca kapı açıldı mı? hayır. tekme atınca açıldı mı? hayır. tornavidayla cekiçle orasına burasına vurunca da açılmadı. sitenin cevval tamircisi hendimen bey bir telefonla fırlayıp geldi ve kilidi açtı eksik olmasın. toplam 5 dakikadan fazla sürmeyen kriz sonrasında ihsan'la bir saat birbirimize yapışmış vaziyette oturduk.
aslında aklı bana psikolog teyze (!) vermişti. izolasyon cezası bu. iki dakika sürüyor. ama kapıyı kilitleyebileceğini düşünmem lazımdı. gerçi daha önce kendisi kilitleyip açabiliyordu kapıları. ama dün panik oldu galiba. bir defasında da gene böyle bir izolasyon esnasında ayağına tüfek düşmüştü. keşke o gün vazgeçmiş olsaydım bu ceza tipinden. of nasıl yaptım bunu ya.. yok bundan sonra izole mizole. canım o benim. ihsan efendim.
o kadar çok üzüldüm ki o ağlarken.

3 yorum:

gazoz kapağı dedi ki...

gözümde canlandı. hani ben sizdeyken de olmuştu böyle bir şey. tabii ceza meza değil yalnışlık sonucu. o halin de bu yazdıklartının yanına gelip oturdu. ayşem, bir de senin anneliğin deyince hani arabada oturmuştun, çay içmek için dışarı çıkmamıştın, o geliyor aklıma. belki çok doğal bir şeydi. ama annelik deyince bu resim gözümün önüne geliveriyor işte. ihsanı kocaman öperim. yalnız siz bir saat yapışık haldeyken zahracığım ne yaptı o ayrı bir mevzuu

gazoz kapağı dedi ki...
Bu yorum yazar tarafından silindi.
jora silverstone dedi ki...

zehra da ilk 10 dakikada bize yapisikti sonra ayrildi. o da cok uzuldu ihsan icerdeyken. gozleri doldu dudaklari titredi.