30 Eylül 2010 Perşembe

o şit!

hatırlıyorum ki bir cami avlusundaydım. oraya nasıl geldiğimi hatırlayamıyordum, hatırlıyorum. ağlıyordum, sonsuz ağlıyordum.

eskilerin sadabat dedikleri yerde bir camiydi bu. hala hatırlayamıyorum, oraya nasıl gitmiştim. hala ağlıyordum. sonsuz üzgün.

sonra birden telefonla konuşur oldum. hatırlayamıyorum sen mi aramıştın, yoksa ben mi seni. sonsuz üzgün, sonsuz ağlıyordum. hatırlayamıyorum anlatmış mıydım, anlatmadan mı anlamıştın, hatırlayamıyorum.

telefonu ne zaman kapattık, hatırlayamıyorum. sonra ne oldu, hiç..

sadece hissettiklerim ve tek bir cümlen var. ölümüme hazırlanan film şeridinde muhakkak sahne alacak bu perdeden. açık seçik..

işte aynı öyle hissediyorum.

ne bir cami avlusundayım. ne bir telefon var. ne tek damla göz yaşı.

Hiç yorum yok: