11 Haziran 2009 Perşembe

iki kaç?

babam bazen bana "kafanı kes" derdi. arabada arkasını göremeyince. kendisi derinlikli bir insandır aslında. ama arabada arkayı görebilmek çok mühim, özellikle parkederken. ben genellikle ortaya otururdum herhalde. pek hatırlamıyorum.
bugün kafamı kesmek istediğim sırada aklıma geldi. parketmekle ilgili bir müşküllle de alakası yok tabi bunun. yani kafa kesme isteğine yakalanmış olmamın.
annem de "saat on yatağa kon" derdi yatma zamanımız gelince. şimdi saat 11e geliyor. ne kafamı kesebilirim ne de yatabilirim.
başka şeyler yazacaktım ama neyse ki yazamadım. iyi böyle.

ifşa etme. kalbine ait hissiyatı kendinle bile konuşma. konuşmak nefsin lezzetidir. ikilik olur.

Hiç yorum yok: