9 Şubat 2012 Perşembe

the story of how i enjoyed the silence ones

bi keresinde dağda yürüyordum. nereden baksan en az üç diz boyu kar vardı. epeyce yürüdükten sonra yorgun düşüp durdum. işte hayatımın o anında, daha önce hayatımın hiç bir anında sessizliği duymamış olduğumu farkedip hayrete düştüm. meğer sessizlik duyulan bir şeymiş. inanmazsan bu günlerde o dağa çık, dinle. sonra uzaktan bir karga sesi geldi. ben de yoluma devam ettim.

Hiç yorum yok: