Karnım burnumdayken Kızılaydaki sahaflardan birinde İvo Andriç'in Drina Köprüsünü bulmuştum. Sahaf anasının gözüydü. Hamile bir kadını kazıklamaktan hiç endişe duymadı. Ben de bu işlerden anlamayan, hamileyken yapacak işi olmadığından kitap alan, şapşal görüntümü üzerimden silkelemedim. üşendim. aman bir de bununla mı uğraşacaktım yani. epey para aldı benden. helal olsun.
Kitap zaten merak ettiğim bir kitaptı. Ben sevdim. okumadan da seveceğimi adım gibi biliyordum. şimdi de sizinle kitaptan öğrendiğim bir bilgiyi paylaşmak istiyorum.
Bir isyan esnasında isyankarın teki ele geçiriliyor - her isyanda bu olur, asıl isyankar bulunmasa da bu isyankardır deyip birini sallandırmak gerekir- neyse adam kazığa geçiriliyor. ben yıllarca insanların bu işlem başlatıldığı esnada öldüğünü zannediyordum. kitaptan öğrendim ki olay hiç de öyle değilmiş. Maharet kazık varacağı son noktaya gelene dek kişinin canlı tutulmasıymış. İç organlara zarar vermeden ustalarınca- bunlar da nedense her devirde çingeneler oluyor- geçiriliyormuş kazık. Kişi bu halde üç hatta dört saat bile yaşıyormuş. Aklıma Braveheart geldi hemen. Mel Gibson'un yüzü. demek ki orada da aynı usul geçerliydi. Ben de filmin cakasından zannediyordum. Lan ne kadar bilmediğimiz şey var ha.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder