16 Mayıs 2011 Pazartesi

hırpız

çocukken bir tanıdığın evinde, o tanıdığın çocuğunun oyuncaklarıyla oynuyorduk. bir şey gördüm. renkli minik bir oyuncak. benim olsa ne güzel olur. bana kalsa. akşam yatarken ona baksam. yastığımın altına koysam. aa bir de bakmışım oyuncak cebimde. ne fena ama ne de güzel bir duygu. dün gece seksen yaşındaki dedemiz oğlumun oyuncaklarından birine baktı baktı ve onu gizlice koynuna soktu. yani sokmuş. hanımı sen ne yapıyorsun diye gülerek sorunca hem güldü hem de kızdı. onu eve götürmek istemiş. hayat başa sarıyoor arkadaşlar.

Hiç yorum yok: