kelebeklerden etkileniyordum ve henüz ikindi okunmamıştı. sülemaniye'den çıkmış, eminönü'ne inmiş, galata köprüsünü geçiyordum. güneş gölgemi boylu boyunca ayaklarıma seriyordu. elleri ceplerinde, doğrusunu söylemek gerekirse, pek bir ahenkli yürüyordu. gölgeme yaklaşan her bir gölge, bir süreliğine, tanıdığım, bildiğim birinin varlığına adadı kendini. çok yazık. kısa sürdü. çok yanıldım. defalarca. yanıldım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder