8 Aralık 2010 Çarşamba

benden sarkan balkon

havale geçiriyor yazları balkonumuz
bacalar kara dilleriyle dedikodusunu yapıyorlar onun
kadınları lunapark ışıkları sanıyor çünkü balkonumuz
çünkü gençken kamyonların arkasında seyahat etmeyi dilemiş
bir de karşıki balkonun parmaklıklarına dokunmak için
el istemiş Tanrıdan

saksıdaki çiçeklere küfürler öğretiyor bu balkon
havaya kaldırılmış birer yumruk olduğuna inanıyor yıldızların
boynuna kolyeler takıyor demirlerine çarpıp ölen kuşlardan
uykusunda “yıkın beni” diye bağırıyor
zaten bu balkonda çay içerken uçuruma düştü annem
babam da vardı bir ara, sanki gündüz açık unutulmuş bir lambaydı
balkon, babamın sırtına bir yıldız saplayacakken vazgeçti
çünkü üzerine yuva yapmış şarkılar vardı

2 yorum:

vedide yalınayak dedi ki...

bugün trende yol arkadaşlarıma senin şiirlerinden bahsettim.

beni nasıl da çileden çıkarttıklarından. nasıl da kendimi onları sevmekten alıkoyamadığımdan.

az kaldı. kabullenmek üzereyim. iyi ki bu sensin.

gazoz kapağı dedi ki...

kuzum bende de sen aynı etkiyi bıraskıyorsun. özledim gerçekten