17 Mart 2010 Çarşamba

beceriksiz

servis şöförünün beni evimden alabilmesi için latifle önce taksiye binip merkezi bir alana gitmemiz gerekiyor. halbuki servis demek kişinin yol parası vermemesi demek. ayrıca öyle zahmetli ki bu iş. fakat şöför bey beş dakika yolu uzatıp beni alamıyor. çünkü ders saati başlıyormuş okula yetişemiyormuş. Ben de o adamla karşılaşmamak için bakiden beni okula bırakıp almasını rica ediyorum. ama ya baki şehir dışında olduğu zamanlar. Mesela yarın? telefonda kavga ediyoruz ve o kazanıyor. sinir. ben de ne mi yapıyorum. salak gibi telefonu yüzüne kapatıyorum. sanki sevgiliyiz. biraz profesyonel kavga etsem ne olur. bir de neredeyse büyük bir hastanenin halkla ilişkiler müdürü olacaktım. bir sürü görüşüp durup adamlara fors atmıştım. benim şu şöförle olan konuşmamı görselerdi ne derdiler acaba? ne diyecekler kıl payıkurtulmuşuz derlerdi.

Hiç yorum yok: