işin içinde yahudi meselesi, naziler filan olunca "ne diyor şimdi bu film bana?" temkiniyle seyrediliyor tabi. tarantino'nun her zaman söylenenlerden daha farklı bir şey söylemesini bekleyerek hata etmişim. gene de alışılagelmiş nazilerin yahudi soykırımı temalı filmlerle arasında bazı farklar var. birisi film boyunca ve özellikle de filmin sonunda yahudilerin nazilerden, hitlerden öclerini almaları. yani mazlumun intikamı vs.. ikincisi yahudilerin de amerikalıların da şiddetten o kadar uzak olmadıklarını, bu halleriyle nazilerden çok ayrılmadıklarını bir şekilde gösteriyor olması (yahudiler intikam alıyor oldukları için yaptıkları diğerlerininkine göre meşru duruyor gene de filmin anlatımı içinde).
ama ben anlamadım ne demek istiyor bu adam. sinemanın propaganda aracı olarak kullanılmasıyla istihza ettiği filmin kendisi propaganda sineması ürünü olmuş sanki. amerikada ve avrupada sinema sektörünün yahudi patronların elinde olduğunu da filmdeki tiplerin diyaloglarının arasına sıkıştırmış. ne bu, meşru gösterme çabası mı? filmi kişiliksiz buldum. onu da söylüyor olabilir, bunu da.. süleyman demirel'in kitlenin her kesimini tatmin etmek maksatlı zekice demeçlerini hatırlattı bana.
ayrıca şiddet'in en az miğdemi bulandırdığı tarantino filmi bu oldu. bir ara enfiye görünce sevindim, bir yakınlık hissettim :) apaçi aldo tipinin ve adamlarının italyanca konuşmaya çalıştıkları sahneye çok güldüm.
osman'a beraber seyretme teklifinde bulunduğumda "yahudi propagandasından sıtkım sıyrıldı, tarantino çekse seyretmem" diyerek reddetmişti. iyi de yapmış. seyretmiş bulundum, biraz eğlendim bile. ama artık bana da gına geldiğini iyice farketmiş oldum.
hoca, ben şunu anlamıyorum kendisi bu kadar zulüm görmüş bir millet nasıl olup da zulmedebiliyor böyle pervasızca? bu utanmazlık nereden geliyor?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder