iki gökhan

birinci sınıfta bir gökhan vardı. gökhan öner. ağır başlı, çalışkan, eli yüzü temiz bir çocuktu. ben de severim böyle tipleri. gittim söyledim bir gün ben seni seviyorum gökhan diye. çocuk içli içli ağlamaya başladı. üzüldüm tabi. sevdiğim bir insan sonuçta. geçen gün facebook'ta buldum. hiç arkadaşı yok zavallının. hala öyle saf bir yüz. ama eşortmanlı filan. salmış kendisini iyice.
bir de "hiçbişey"in yazarı gökhan var. soyadını hatırlayamıyorum kaç gündür. çok sevdiğim bir yazardır hem de. bir defa birlikte iftar bile etmiştik. hayret ediyorum hatırlayamadığıma.